Sikorka bogatka bogatka zwyczajna

Parus major, powszechnie znany jako sikora bogatka, jest szeroko rozpowszechnionym i znanym gatunkiem ptaków występującym w dużej części Europy i części Azji. Dzięki odważnemu czarno-żółtemu upierzeniu bogatka jest łatwo rozpoznawalna i jest jednym z najbardziej znanych ptaków w ogrodach i lasach w całym swoim zasięgu.

Charakterystyka fizyczna
Bogatka to ptak średniej wielkości, mierzący około 12-14 cm długości i ważący 18-21 gramów. Ma charakterystyczną czarną czapkę i śliniak, z szeroką białą plamą na policzku po obu stronach twarzy. Reszta jego ciała jest głównie żółta, z czarnym paskiem na brzuchu i białymi paskami na skrzydłach. Samce i samice ptaków mają podobny wygląd, ale samiec ma nieco szerszy śliniaczek niż samica.

Siedlisko i dystrybucja
Bogatka jest częstym mieszkańcem lasów liściastych i mieszanych, ale można ją również spotkać w ogrodach, parkach i na obszarach miejskich. Jest szeroko rozpowszechniony w Europie i niektórych częściach Azji, od Wysp Brytyjskich i Skandynawii na zachodzie po Japonię i część Chin na wschodzie. W miesiącach zimowych niektóre bogatki migrują na południe w poszukiwaniu pożywienia.

Zachowanie i dieta
Bogatki to ptaki aktywne i akrobatyczne, często widywane, jak czepiają się gałęzi drzew i gałązek, gdy szukają pożywienia. Są wszystkożerne, a ich dieta obejmuje owady, pająki, nasiona i owoce. W miesiącach zimowych będą również żywić się orzechami i innymi wysokoenergetycznymi pokarmami, aby pomóc im przetrwać zimną pogodę.

Hodowla
Sezon lęgowy bogatek rozpoczyna się zwykle w marcu lub kwietniu. Budują gniazda w dziuplach drzew, szczelinach w ścianach lub w skrzynkach lęgowych dostarczonych przez ludzi. Samica składa od 5 do 12 jaj, które wysiadują oboje rodzice przez około 14 dni. Młode ptaki wylatują po 16-22 dniach i są karmione przez rodziców przez kilka tygodni po opuszczeniu gniazda.

Stan ochrony
Sikora bogatka została sklasyfikowana przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako gatunek najmniejszej troski ze względu na dużą i stabilną populację. Jednak utrata i degradacja siedlisk, a także zmiana klimatu,